PostPoems Be Artistic. Be Creative. Be Inspired!

buh-bye na

wala na
talagang pag-asa
wala ng ibabaling
pa

kahit itong
pagtingin
ay 'sang uri
rin lang ng
aking salamin

ang taglay mong

kagandahan
ay ipasasantabi ko
na

ang taglay mo ring
angking kariktan
ay nawawalan
nitong nilalaman

para sa akin
ito'y nabalewala
sa aking umaga.

kaya't buh-bye na.

sa tuwing sasapit ang umaga

tinawag niyang pimple
ang bundok,
tinawag pang parisukat
ang tatsulok

kung minsan ako'y nagtatanong din
sa pagbabasa
ng bibliya
sa ating pormal na wika—
kung ito'y karapat-dapat ba?

sabi naman ng iba,

naaayon daw
ang mga ginagamit na

uri ng pananalita

sa lipunang

kinabibilangan nila.

ako ngayon ay tila
hindi na maka-laban,

dahil sa nakagawian na.

taglamig

(former reedited title:  taglamig,

at siya lang kaya ang dahilan?)

nung una pa lang,
ako'y namangha na
sa iyong ginagawa

ako rin ay lubusang
natutuwa sa matimyas
na hitsura ng iyong mukha

tila isa kang dalagang
pumukaw sa aking damdamin
iyong wangis parati
ang nasasalamin

bagkus, malayo ang ating agwat
bakit tila ako'y hindi papa-awat?

dahil kaya'y nasa lugar ka
na isa sa pinakagusto kong
puntahan at tirahan?

o baka naman itong
mismong lugar ko na tinitirahan
ay wala namang laman?

h'wag sana magpapahalata
ang langit sa aking kisame,
ang masulyapan ka'y
para itong asul sa taas,

kaniyang pisngi

ngayong Taglamig na

sa ating mga bayan o kanayunan,
kakaiba talaga ang aking
nararamdaman

sapagkat nasaan ka man,
sa trabaho mo o sa kaniyang
piling man,
marahil wala ng magagawa
ang tulad ko kundi
ang ipagdasal ang iyong
tanging kaligayahan.

Aking Kaagapay

Tila siya ang babaeng parang

hangin para sa aking hininga

Dagliang ito ay mahirap makita

Magiging kasundo sa
lahat ng bagay,
para bang damit

na bumabagay

Puwede bang
isipin na si babae ay
parang isang paboritong

kanta?

Puwede rin ba na si babae ay

maging parang

mga titik sa

librong binabasa?

Kung puwede lang sana..

na ganun nga

at makakasundo
sa maraming bagay—

Matatawag si babae na

aking kaagapay—

tanging ang puso ay magsumamo

palagi raw matamis
ang "oo";
marami-rami
ang nagsasabing
kakilala ko

biglang tingin,
biglang liwanag—
mga awitin nating
nababanaag!

—kumusta ka
lahing bituin?
kay tanyag mong
piliin—

sana lang—sa
hapon na ito,
tanging ang puso
ay magsumamo

How Bad Is It To Learn How To Love?

When was the last time that
you have loved and lost,
and truly learn
its real, real cost?

(Utter feelings we kept the most.)

Is there a kind of an exit plan in
this lonesome strife,
something that we'd
cherish through life?

Let, therefore, our choices be
the wisest,
Hoping to see us live it through
the longest

We tend to love the ones we
have loved more (and more),
more so, that we sometimes
have lost control, until no more.

(Utter feelings we kept the most.)

A little wind whispers,
Escaping through the window panels,
A script written of romance,
A cold hearted banishing afar,
Since in her eyes written of love,
A wind blew in her chest like of her love,
With such feliciteous kiss,
She bellows affection right in my veins,
Oh!! My little wheeze.