buh-bye na
wala na
talagang pag-asa
wala ng ibabaling
pa
kahit itong
pagtingin
ay 'sang uri
rin lang ng
aking salamin
ang taglay mong
kagandahan
ay ipasasantabi ko
na
ang taglay mo ring
angking kariktan
ay nawawalan
nitong nilalaman
para sa akin
ito'y nabalewala
sa aking umaga.
kaya't buh-bye na.
sa tuwing sasapit ang umaga
tinawag niyang pimple
ang bundok,
tinawag pang parisukat
ang tatsulok
kung minsan ako'y nagtatanong din
sa pagbabasa
ng bibliya
sa ating pormal na wika—
kung ito'y karapat-dapat ba?
sabi naman ng iba,
naaayon daw
ang mga ginagamit na
uri ng pananalita
sa lipunang
kinabibilangan nila.
ako ngayon ay tila
hindi na maka-laban,
dahil sa nakagawian na.
taglamig
(former reedited title: taglamig,
at siya lang kaya ang dahilan?)
nung una pa lang,
ako'y namangha na
sa iyong ginagawa
ako rin ay lubusang
natutuwa sa matimyas
na hitsura ng iyong mukha
tila isa kang dalagang
pumukaw sa aking damdamin
iyong wangis parati
ang nasasalamin
bagkus, malayo ang ating agwat
bakit tila ako'y hindi papa-awat?
dahil kaya'y nasa lugar ka
na isa sa pinakagusto kong
puntahan at tirahan?
o baka naman itong
mismong lugar ko na tinitirahan
ay wala namang laman?
h'wag sana magpapahalata
ang langit sa aking kisame,
ang masulyapan ka'y
para itong asul sa taas,
kaniyang pisngi
ngayong Taglamig na
sa ating mga bayan o kanayunan,
kakaiba talaga ang aking
nararamdaman
sapagkat nasaan ka man,
sa trabaho mo o sa kaniyang
piling man,
marahil wala ng magagawa
ang tulad ko kundi
ang ipagdasal ang iyong
tanging kaligayahan.
Aking Kaagapay
Tila siya ang babaeng parang
hangin para sa aking hininga
Dagliang ito ay mahirap makita
Magiging kasundo sa
lahat ng bagay,
para bang damit
na bumabagay
Puwede bang
isipin na si babae ay
parang isang paboritong
kanta?
Puwede rin ba na si babae ay
maging parang
mga titik sa
librong binabasa?
Kung puwede lang sana..
na ganun nga
at makakasundo
sa maraming bagay—
Matatawag si babae na
aking kaagapay—
tanging ang puso ay magsumamo
palagi raw matamis
ang "oo";
marami-rami
ang nagsasabing
kakilala ko
biglang tingin,
biglang liwanag—
mga awitin nating
nababanaag!
—kumusta ka
lahing bituin?
kay tanyag mong
piliin—
sana lang—sa
hapon na ito,
tanging ang puso
ay magsumamo
How Bad Is It To Learn How To Love?
When was the last time that
you have loved and lost,
and truly learn
its real, real cost?
(Utter feelings we kept the most.)
Is there a kind of an exit plan in
this lonesome strife,
something that we'd
cherish through life?
Let, therefore, our choices be
the wisest,
Hoping to see us live it through
the longest
We tend to love the ones we
have loved more (and more),
more so, that we sometimes
have lost control, until no more.
(Utter feelings we kept the most.)
A little wind whispers,
Escaping through the window panels,
A script written of romance,
A cold hearted banishing afar,
Since in her eyes written of love,
A wind blew in her chest like of her love,
With such feliciteous kiss,
She bellows affection right in my veins,
Oh!! My little wheeze.