Zacht pluizig kijk je me aan
Teder en begrijpend
Jij alleen kan mij verstaan
Nooit was je ontwijkend
Altijd bleef je aan mijn zij
We deelden heel veel dagen
Ja, jij was er altijd bij
Met jou kon ik veel verdragen
En ´s avonds, als ´k in mijn bedje lag
Omstrengelt met jouw liefde
Knus onder de deken, waar niemand ons zag
Waar warmte ons geriefde
Daar wiegde jij mijn oogjes dicht
En had ik fijne dromen
En nu; kijk ik teder naar je gezicht
Laat je nader komen
Je kijkt me zo zacht pluizig aan
´t Geeft me warmte als weleer
Ja, jij kan mij nog steeds verstaan
En blijft daardoor mijn liefste?
Ja, mijn allerliefste?
Teddybeer.
© Theresia A. Makatita-Poortman
Die werk van ‘n ware digter!
Groete van Down Under