مش عارف ليه كل ما افتكر حاجه من ايام طفولتى اشوفها ابيض واسود
الشوارع / الناس / البيوت
كل حاجه حتى ضحكة البنت الصغيره اللى كنت باقف قصادها طول اليوم
فى البلكونه ولا يهمنيش من البرد او حتى حرارة الشمس اللى بتحرق فى جلدى
البنت طبعا كبرت وانا كمان كبرت وصبحت الحياه بالالوانبيت واولاد وحاجات كتير ماكانش ممكن اتتخيلهاوانا صغير
لكن الشىء الوحيداللى لفت نظرى فى كل ده هو ابنى الصغير
اللى واقف طول الليل والنهار فى البلكونه
يا ترى لما يكبر ويبقى فى سنى هيشوف ذكرياته القديمه
ابيض واسود