MIDWINTER: HEROLDSBAAI

die blare wat moet val

word iewers grond

nou sleep die naakte takke

- eensaam soos verwarde winde -

hul skraal sjablone

oor die deurweekte aarde:

word bruin met bruin versoen



die koue lote sal

terugkrul in 'n krans

َm die wonde van verlore vlinders

totdat die dae - ingebinde

skakels van die midseisoen -

in september soepel

terugtas na die groen



tot dلn bly span

my reënsambreel

bly sif die wintervuur

sy as

en hang die grou gemis

daar waar die see

desember was

Author's Notes/Comments: 

Op Heroldsbaai het die gesigseinder winter geword ... en permanent met die see versmelt ...

View myrataal's Full Portfolio
Nicolette Van der Walt's picture

Hello Myra

'n Pragtige en nostalgiese gedig! Teen die agtergrond van Heroldsbaai word die kontraste in seisoene, see en gevoelens so kundig geskets - ek hou veral van die slotstrofe - die nostalgiese verlange na die "ander" Heroldsbaai in Desember. 'n Gedig nie net oor die seisoene van hierdie pragtige kusoord nie, maar oor die seisoene van die hart...!!

Suid-Kaapse groete
Nicolette