jou woorde is wit duiwe teen die kranse
en die eens groen nou bar hange
waar die eie-eggo-vloek wilde danse
gedryf uittrap deur eeue-oue verlange
na die sagte kabbeling oor banke sand
en moeë lope waar die lelie barende
aarde in rachmaninov stilte brand
van dors, van soek met die vraende
oë in die nag van 'n slaapwarm kind
in 'n wêreld tussen vryheid en vrees
verskrik deur wisselende woedende wind
gedoem om gestalteloos swerwer te wees
gevleuelde woorde van hoop teen hoop
kom sluit weer kleurryke vergesigte oop