Mabilis ang lipad ng usok
mula sa rumaragasang mga sasakyan
sinasabayan ang humaharurot kong isip.
Sa likod ng bakanteng upuan
na nasa aking harapan
ay ang kalsada
at ang nagtataasang gusali.
Tinitigan ko ang mga ito
hanggang maglaho
ang kanilang mga kulay. Bumusina ang malakas mong tawa
sa aking tenga
at nakita na lamang kitang nakaupo
sa aking harapan.
Umarangkada ka ng kuwento
tungkol sa kung paano mo nalusutan
ang napakahirap nating mga exam.
Pero
biglang pumreno ang iyong halakhak
nang matanaw mo ang tumawid na luha
sa aking mukha;
bukas kasi
ay sasampa ka na sa barko
at ako
sa eroplano.
Ipinikit ko ang aking mga mata
upang ikubli ang pait.
Ginulat ako ng busina ng mga sasakyan
na humaharurot sa kalsada
na nasa likod ng bakanteng upuan
na nasa aking harapan.